Rossi w kuchni

Wielu z opiekunów traktuje swoich podopiecznych jak członków rodziny, co oczywiście jest wspaniałe jednak wielu ludzi okazuje to dzieląc się ze zwierzętami swoimi posiłkami. Szczególnie czujni muszą być rodzice, których pociechy mają zwyczaj rzucać zwierzętom swoje jedzonko. Wiele psów czy wychodzących kotów znajduje na spacerach różne odpadki. Dobrze jest nauczyć psy podstawowych komend takich jak „Nie rusz”, czy „Puść”, których znajomość może im uratować życie.  Musimy pamiętać, że nasz pupil nie może jeść wszystkich pokarmów, które są dla nas przeznaczone. Zjedzenie przez zwierzę czegoś niewłaściwego może w najlepszym wypadku skończyć się niestrawnością jednak w zależności od ilości spożytego produktu, wielkości, wieku, kondycji zwierzęcia może skończyć się nawet jego śmiercią .

Przedstawią tutaj kilka najważniejszych produktów niebezpieczniych dla waszych zwierzaków, jednak jeśli chcesz poznać inne pordukty których lepiej nie podawać zwierzakom zajrzyj na mojego bloga http://mokrenosy.pl/

Najważniejsze produkty, których nie powinien jeść wasz pupil.

toksyczne-jedzenie

Czekolada

czekolada szkodliwa dla psa

Substancją toksyczną zawartą w czekoladzie i kakao jest teobromina.

Dawka śmiertelna teobrominy wynosi dla psa 90-250 mg/kg masy ciała

Czekolada pochodzi z palonych ziaren kakaowca. Toksyczne działanie w czekoladzie mają matyloksantny: teobromina (3,7-dimetyloksantyna) oraz kofeina (1,3,7-Trimethylxanthine). Chociaż stężenie teobrominy w czekoladzie jest 3-10 razy większy od kofeiny, oba składniki przyczyniają się do zespołu klinicznego widzianego po spożyciu w czekolady. Matyloksantyny zawarte w czekoladzie mają działanie pobudzające na ośrodkowy układ nerwowy, wywołują zaburzania rytmu serca i układu oddechowego.

Teobromina może wpływać na zwierzęta znacznie mocniej niż na ludzi. Nie jest dla nas szkodliwa, gdyż ludzki układ pokarmowy trawi ją łatwiej i szybciej niż zwierzęcy – pozostaje w ciele człowieka około 2-3 h. Poza tym teobromina jest mniej toksyczna u szczurów, myszy i ludzi, ponieważ nie są w stanie pochłonąć tyle teobrominy (nawet w czystym kakao), żeby spowodowała poważniejsze szkody LD50 wynosi około 1000 mg / kg.

Niestety, nie wszystkie zwierzęta mają tak szybki metabolizm jak ludzie. Metabolizm teobrominy u psów i kotów jest wyjątkowo powolny, może ona utrzymywać się we krwi u kotów 4,5 h a u psów biologiczny okres półtrwania teobrominy wynosi 17,5 godziny; w ciężkich przypadkach, objawy kliniczne zatrucia teobrominą mogą utrzymywać się przez 72 godziny. Zwierzęta są w stanie z łatwością zjeść ilość słodyczy, która spowoduje zatrucie. Już 30 gramów gorzkiej czekolady może spowodować śmierć trzykilogramowego szczeniaka. Cała tabliczka czekolady może zabić dorosłego jamnika. Koty są mniej zainteresowane słodyczami z czekoladą ponieważ nie czują słodkiego smaku.

Objawy zatrucia

Pierwsze objawy kliniczne mogą pojawić się już po czterech godzinach – zależne jest to od ilości spożytej trucizny. Początkowe objawy mogą obejmować zwiększone pragnienie, wymioty (niekiedy nawet krwawe), biegunka, wzdęcia, ślinienie, pobudzenie, niepokój. Cięższe przypadki manifestują się przez nadpobudliwości, wielomocz, krwiomocz, hipertermia, sinica, konwulsje, sztywność kończyn i drżenia następnie tachykardia, przedwczesne skurcze komorowe, może nastąpić szybki oddech, sinica, nadciśnienie, hipertermia, bradykardia, niedociśnienie, lub śpiączka. Hipokaliemia może występować pod koniec przebiegu zatrucia, może się ona przyczyniać do zaburzeń czynności mięśnia sercowego. Śmierć następuje na ogół z powodu zaburzeń rytmu serca, hipertermii lub niewydolnością oddechową. Wysoka zawartość tłuszczu w wyrobach czekoladowych może wywołać zapalenie trzustki w podatnych zwierząt.

Postępowanie

Jeżeli wiemy lub podejrzewamy, że nasz pupil zjadł czekoladę, należy bezzwłocznie skontaktować się z lekarzem weterynarii, który udzieli stosownej pomocy.

Jeżeli od zjedzenia czekolady nie upłynęły 2 godziny należy podać środki wymiotne. Jedną z metod wywoływania wymiotów jest zastosowanie trzyprocentowego nadtlenku wodoru, czyli wody utlenionej podanej do pyska (1-2ml / kg m. c. doustnie).  Odwodnienie przyspiesza działanie teobrominy. Jeśli pies będzie przez cały czas pojony, powinno mu to nieznacznie pomóc. Należy skłaniać zwierzę do wypicia maksymalnej możliwej ilości wody. Podanie aktywnego węgla może ułatwić wiązanie i wydalanie toksyn przez organizm zwierzęcia.

Kofeina

Pijemy i spożywamy coraz więcej napojów i produktów spożywczych zawierających kofeinę. Dlatego nasze zwierzęta są częściej narażone na spożywanie tej niebezpiecznej substancji chemicznej.

Kofeina znana chemikom pod nazwą 1,3,7-trimetyloksantyna (a także jako guaranina, mateina oraz teina) to roślinny alkaloid, spożywany przez człowieka już od setek lat.

Kofeina jest składnikiem wielu roślin, takich jak ziarna kawy i kakaowca, owoców guarany oraz orzeszków kola. Jest dodawana do wielu napojów i wchodzi w skład wielu leków. Jest również substancją o naturalnym działaniu chroniącym rośliny przed insektami, można ją zatem traktować jako naturalny pestycyd.

Zawartość kofeiny w kawie zmienia się zależnie od gatunku kawowca, z którego pochodzą nasiona, sposobu przygotowywania nasion do spożycia oraz przyrządzania napoju. Generalnie, mocno spiekane ziarna są w nią uboższe niż krócej palone, ponieważ palenie prowadzi do zmniejszenia zawartości kofeiny. W kawie występują również śladowe ilości teofiliny, zaś nie stwierdzono obecności teobrominy.

Śmiertelna dawka kofeiny dla psów i kotów jest 150 mg/kg masy ciała.

Przeciętna zawartość kofeiny w jednej filiżance palonej kawy (150 ml) wynosi około 85 mg, w jednej filiżance kawy rozpuszczalnej – około 60 mg, a w jednej filiżance kawy bezkofeinowej – 3 mg. Jedna filiżanka parzonej herbaty zawiera ok. 30 mg kofeiny, herbaty instant – ok. 20 mg a filiżanka kakao i czekolady ok. 4 mg. Szklanka napoju zwierającego kofeinę ma zwykle zawartość 20–60 mg kofeiny (Red Bull i większość napojów energetycznych zwierają – 320 mg/l, Pepsi Max – 185 mg/l, Coca cola – 96 mg/l )

Objawy zatrucia

Pierwsze objawy zatrucia kofeiną pojawiają po jednej do dwóch godzin od spożycia. W zależności od tego, jak dużo kawy pies czy kot spożył, objawy mogą być łagodne jak niepokój, nadpobudliwość, wymioty do poważnych jak zwiększona ilość oddechów, podwyższenie tętna, zaburzenia rytmu serca, podwyższona temperatura. W ciężkich przypadkach mogą pojawić się drgawki i może dojść do śmierci zwierzęcia.

Postępowanie

Nie ma antidotum przy zatruciu kofeiną. Należy bezzwłocznie skontaktować się z lekarzem weterynarii, który udzieli stosownej pomocy.

Jeżeli od spożycia nie upłynęły 3 godziny należy podać środki wymiotne, sprowokowanie wymiotów może być nawet skuteczne po 4-6 godzinach. Przydatne może być również podanie węgla aktywowanego. Dalsze postępowanie może przeprowadzić tylko lekarz weterynarii.

Alkohol

U psów i kotów, nawet najmniejsza ilość alkoholu spożyta może powodować zatrucie wymagające natychmiastowej pomocy medycznej.

Etanol lub alkohol etylowy, jest produktem ubocznym fermentacji. Napój alkoholowy to wedle definicji ustawowej każdy produkt przeznaczony do spożycia zawierający więcej niż 0,5% alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego. Napoje alkoholowe można podzielić ze względu na zawartość procentową alkoholu (niskoprocentowe lub wysokoprocentowe) oraz ze względu na ich skład (alkohole lub koktajle). Piwo zwykle zawiera 3-5% alkoholu, a wino zawiera pomiędzy 9-12%, whisky lub wódka mogą zawierać między 40-90% alkoholu. Oprócz napojów alkohol mogą zwierać również wyroby cukiernicze ( cukierki z dodatkiem alkoholu, ciasta ponczowe, kremy).

Zagrożeniem dla zwierząt jest także surowe ciasto drożdżowe, które w wyniku wydzielania dużych objętości dwutlenku węgla, oraz  przeprowadzanej przez drożdże fermentacji alkoholowej ulega spulchnieniu i podnosi się. W przypadku zjedzenie ciasta drożdżowego przez psa ma miejsca fermentacja alkoholowa, która może prowadzić do wystąpienia objawów charakterystycznych dla spożycia alkoholu ale także do zwielokrotnienia procesów wzrostowych drożdży w żołądku psa, co prowadzi do zaburzeń ze strony układu pokarmowego – szczególnie wzdęć.

Etanol jest obecny jako rozpuszczalnik w niektórych lekach. Wiele środków chemicznych i rozpuszczalników zawiera alkohol izopropanol lub metanolu, które w zależności od stężenia mogą być śmiertelne już w niewielkich ilościach. Pamiętajmy, że mieszkankę alkoholu etylowego oraz innych rodzajów alkoholi znajdziemy w płynach do płukania ust.

Niebezpieczne dla zwierząt są również piwo i chmiel ( roślina używana w procesie warzenia piwa). Suszone szyszki chmielu są bardziej toksyczne niż w granulkach. Działanie toksyczne może być związane z olejkami eterycznymi, żywicami, związkami fenolowymi. Na wpływ chmielu bardziej wrażliwe są na psy mające skłonność do hipertermii złośliwej np. charty, labrador retrievery, bernardyny, dobermany, border collie, angielskie springer spaniele i rasy północne.

Objawy zatrucia

Objawy spożycia alkoholu w zwierzą występują po około 30 do 60 minut po pierwszym kontakcie, zależeć to może od stopnia wypełnienie żołądka jedzeniem zwierzęcia, ilością spożytej substancji, jeżeli zwierzę ma pełny żołądek, wielkości i wieku psa. Główne objawy mogące wystąpić już po 15 minutach obejmują depresję ośrodkowego układu nerwowego, mogą wystąpić wymioty zawartością żołądka lub samymi kwasami żołądkowymi (czasem występuje krew w wymiocinach jeśli etanol zniszczył błonę śluzową żołądka), biegunka, ból okolicy brzucha, odwodnienie, spadek poziomu cukru we krwi, dyszenie, ataksje (chwiejny chód), nadpobudliwość, obniżenie odruchów, depresji i hipotermii. Wysokie dawki mogą powodować drgawki, pianę wokół pyska, zaburzenia rytmu serca, śpiączka i śmierć.

Postępowanie

Jeśli zwierzę miało kontakt z jakimikolwiek alkoholem lub inną substancją potencjalnie toksyczną zawsze należy skontaktować się z lekarzem weterynarii. W celu zmniejszenia wchłaniania alkoholu w żołądku można podać aktywowany węgiel drzewny .

Zapobiec zatruciu etanolem możemy jedynie poprzez zabezpieczenie psa, kota przed narażeniem na produkty zawierające alkohol. Farby, perfumy, płyny do płukania ust, sfermentowanej żywności i inne produkty zawierające etanol należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla psa, kota – najlepiej zamknięte w szafach lub w bezpiecznych pojemnikach.

Ksylitol

produkty szkodliwe dla zwierza ksylitol

Ksylitol to naturalny alkohol cukrowy zawarty w niewielkich ilościach w wielu owocach i warzywach. Z uwagi na słodki smak i działanie przeciwpróchnicze jest często stosowany jako dodatek do gum do żucia jako substancja słodząca oraz produktów do higieny jamy ustnej takich jak płyny do płukania czy pasty do zębów.

produkty szkodliwe dla zwierza ksylitol

Zalecany również dla diabetyków, ponieważ jest metabolizowany przy niewielkim udziale insuliny. Ma wielokrotnie niższy indeks glikemiczny (IG:8) niż glukoza (IG:100) czy sacharoza (IG:70). Niski indeks glikemiczny ksylitolu sprawia, że jest on często wykorzystywany jako substytut cukru w piekarnictwie i gospodarstwie domowym.

Ksylitol jest zazwyczaj jednym ze „składników zastrzeżonych” w produkcie, co oznacza, że nie jest wyróżniony na opakowaniu. Pracownicy Pet Posion Helpline odkryli, że można go jednak spotkać i to w dużej ilości w wielu produktach jak spraye do nosa, tabletki nasenne, multiwitaminy, leki uspokajające, leki zobojętniające kwas żołądkowy, środki przeczyszczające, gumy do żucia pomagające rzucić palnie. Jak widzicie podawanie preparatów, leków przeznaczonych dla ludzi na własną rękę, bez konsultacji z lekarzem weterynarii może się dla waszych pupili skończyć tragicznie.

U psów, spożycie w ilości powyżej 0.1 g/kg wagi psa, może spowodować ostry, zagrażający życiu niski poziom cukru we krwi – hipoglikemie w ciągu 10-15 minut. Większe zatrucie 0,5 g/kg masy ciała może spowodować ostrą martwicę wątroby, niewydolności wątroby a nawet śmierć.

Objawy zatrucia

W większości przypadków, objawy będą rozwijać się w 15 do 30 minut spożyciu ksylitolu. Jednak, istnieją bez cukrowe gumy po których objawy mogą wystąpić po 12 godzinach. Kawałek gumy bez cukru (lub 0.1 g/kg ksylitolu) mogą być uznane za toksyczne dawki ksylitolu, w zależności od masy ciała psa. Koty trochę lepiej radzą sobie z metabolizowaniem ksylitolu, ale duże dawki są dla nich także niebezpieczne.

Najczęstsze objawy to złe samopoczucie, wymioty, dreszcze, utrata apetytu, żółtaczka, zaburzenia koordynacji ruchów, letarg, zapaść, śmierć, mogą wystąpić krwawienia w obrębie żołądka, jelit, brzucha, na dziąsłach mogą pojawić się wybroczyny (ciemnoczerwone plamki na dziąsłach).

Sharon Gwaltney-Brant i Eric Dunayer z wydziału ds. zatruć Amerykańskiego Stowarzyszenia na rzecz Zapobiegania Okrucieństwu Wobec Zwierząt w Urbanie zebrali dane dotyczące 8 psów, które były leczone między 2003 a 2005 po spożyciu produktów z ksylitolem. Każde zwierzę zachorowało, a pięć zmarło z powodu uszkodzenia wątroby. Jednego psa uśpiono, ponieważ zjadł 4 duże babeczki z czekoladą, które zawierały w sumie 0,45 kg ksylitolu.

Postępowanie

Jeśli podejrzewasz, że twój pies spożył ksylitol, natychmiast skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Najlepszym sposobem, aby zapobiec zatruciu pacjenta niewykazującego objawów klinicznych, z normalnym poziomem glukozy we krwi jest wywołanie wymiotów. Węgiel lekarski nie wiąże dobrze ksylitolu więc nie jest zalecany. Jeśli pies spożył toksyczną dawkę ksylitolu niezbędna jest wizyta u lekarza, który będzie monitorował poziom glukozy oraz aktywność enzymów wątrobowych we krwi i zastosuje odpowiednie do stanu psa leczenie.

Owoce cytrusowe

Owoce cytrusowe znajdują szerokie zastosowanie w kuchni. Zawierają one psoralen i olejki eteryczne d-Limonen oraz linalol. Największa ilość olejków i psoralenu zawierają nasiona, liście i skórka owoców. Ekstrakty olejków cytrusowych możemy spotkać w środkach owadobójczych, sprayach, szamponach, środkach odstraszających owady, stanowią dodatki do żywności i substancji zapachowych. Olejki te mają działanie toksyczne dla zwierząt, szczególnie wrażliwe są koty.

Dawka toksyczna dla psów wynosi 684 gramów na kilogram masy ciała.

Linalol powoduje poważniejsze objawy kliniczne i trwające dłużej niż d-limonen. Zawartość piperonylobutoksydu w produkcie wzmaga toksyczne działanie ekstraktów z olejków cytrusowych.

Cytryny i limonki zawierają psoralen. Psoralen jest stosowany w fototerapii podczas leczenia łuszczycy i innych chorób skóry jako substancja zwiększająca wrażliwość na światło.

Objawy

Nasilenie objawów zależy od koncentracji danej substancji, ilości oraz czasu połknięcia lub wchłonięcia szkodliwych substancji przez skórę. Jeśli twój pies, kot zjadł miąższ owoców w niewielkiej ilości (jeden, dwa kawałki) to prawdopodobnie nic mu nie będzie.

Zjedzenie przez zwierzę dużej ilości owoców i ich części bogatych w psoralen i olejki cytrusowe może doprowadzić do podrażnienia błony śluzowej nosa, oczu, a także zaburzeń żołądkowo-jelitowych (wymioty, biegunka), oraz apatii. W skrajnych przypadkach może dojść do hipotermii, dreszczy, spadku ciśnienia krwi, ataksji, zaburzenia koordynacji ruchowej ślinotoku, depresji, osłabienie, hipotermii, drżenia, obniżenia ciśnienia krwi i zapaleń skóry szczególnie moszny i obszarów krocza. Może nastąpić depresja, niewydolność wątroby i śmierć.  Cytrusy zawierają również dużą ilość łatwo fermentującej fruktozy, dlatego też nie jest wskazane by podawać je psom ras predysponowanych do skrętu żołądka.

Postępowanie

Natychmiast skontaktuj się z lekarzem weterynarii. W przypadku narażenia skóry na działanie ekstraktów z olejków należy wykąpać psa ciepłą wodą, tak aby nie był wyczuwalny zapach cytrusów. Jeżeli od spożycia owoców nie minęło 90 minut to zaleca się prowokowanie wymiotów, a następnie podanie węgla aktywnego aby pochłonął wszelkie pozostałości toksyn.

Pestki, liście i pędy owoców z rodziny różowatych

 Jabłoń, grusza, migdałowiec, wiśnia, czereśnia, śliwa, mirabelka, morela, brzoskwinia, nektarynka zawierają  w pestkach amigdalinę. Amigdalina nadaje owcom gorzki smak  i aromat . W  organizmie rozkłada się na glukozę, aldehyd benzoesowy i cyjanowodór (tzw. kwas pruski). Cyjanowodór  to silnie toksyczna ciecz bogate w nią są nie tylko nasiona i liście pestkowców (najwięcej pestki migdałów i wiśni) ale  także biała koniczyna  (linamaryna i lotaustralia ), oraz kora dzikiej wiśni (prusaryna)  czy dym tytoniowy.

Śmierć średniej wielkości psa może spowodować zjedzenie jednego gorzkiego migdała  lub kilku słodkich (tzw. deserowych) 

Pamiętajmy aby naszym psiakom nie dawać patyków z drzew wiśni ponieważ one zwierają cyjanowodór.

Jeśli zdarzy się iż nasz pies zje pestki wyżej wymienionych owoców i je w całości wydali  to nic się psiakowi nie stanie, gorzej jeśli je rozgryzie i zostanie uwolniony cyjanowodór. Cyjanowodór (HCN) i cyjanki prowadzą do wewnętrznego uduszenia na skutek zablokowania oksydaz cytochromowych przez powstałe kompleksowe wiązanie jonów cyjanowych z ich trójwartościowym żelazem. Powoduje to, że tlen z krwi nie jest przyswajany przez komórki. Śmiertelna dawka cyjanowodoru dla większości gatunków zwierząt wynosi około 2 mg/kg m.c.  Podczas II wojny światowej cyjanowodór był stosowany pod nazwą Cyklon B do trucie więźniów w niemieckich obozach zagłady.

Objawy zatrucia

 Zatrucia mogą mieć przebieg gwałtowny. Objawy wówczas pojawiają się w ciągu 15-20 minut do kilku godzin po narażeniu. Początkowo obserwujemy silne pobudzenie, przyspieszenie tętna i oddechów, pojawia się duszność, tachykardia, ślinotok, obfite łzawienie, wymioty, mimowolne oddawania kału i moczu, chwiejny chód, drżenia mięśniowe przechodzące w uogólnione skurcze. Widoczne błony śluzowe mają zabarwienie jasno czerwone (ale w końcowej fazie zatrucia mogą być sine). Śmierć następuje w ciągu kilku do kilkunastu minut wśród silnych skurczów, duszności i porażeń. W zatruciach roślinnych czas wystąpienia objawów jest wydłużony i zależy od wielu czynników, głównie jednak od szybkości uwalniania HCN i jego wchłaniania. U zatrutych zwierząt obserwuje się pobudzenie, ślinotok, skurcze, oczopląs, duszność i wzdęcia.

Ostre odłamki pogryzionych pestek mogą podobnie jak kawałki drewna czy kości spowodować  uszkodzenie ścianek układu pokarmowego. Natomiast większe pestki niedrożność jelit.

Postępowanie

W przypadku podejrzenia, że pies zjadł migdały lub większą ilość owoców pestkowych, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem weterynarii, który zadecyduje o dalszym postępowaniu. Postępowanie lecznicze ze względu na szybkie działanie i toksyczność cyjanowodoru jest często spóźnione. W ramach pierwszej pomocy można wywołać u psa wymioty.

Winogrona i rodzynki

Toksyczna dawka rodzynek wynosi 11,5 grama (kilkanaście sztuk) rodzynek na 1 kg masy ciała. Także świeże winogrona stanowią zagrożenie dla życia i zdrowia psów (toksyczna dawka to 30 g/kg masy ciała).

Zdarza się, że 4-5 sztuk winogron może zabić psa o wadze około 8 kg. Trujące są odmiany zarówno pestkowe jak i bezpestkowe, kupne lub z własnej hodowli, a także wytłoki z winnic.
Nie zidentyfikowana substancji odpowiedzialnej za zatruwanie wiadomo jednak że główne uszkodzenia występują w nabłonkach kanalików bliższych nerek. W ciągu 72 godzin od spożycia rodzynek lub winogron pojawia się bezmocz.
Niektóre zwierzęta zachowują się tak, jakby spożywanie rodzynek i winogron nie miało na ich organizm żadnego wpływu. Amerykańscy naukowcy, badający wpływ wspomnianych produktów na zdrowie naszych pupili przestrzegają jednak przed podawaniem nawet najmniejszych ich ilości psom, kotom czy fretkom.

Objawy zatrucia

Pierwsze objawy mogą wystąpić po 6 godzinach od spożycia to zapalenie żołądka i jelit, wymioty, biegunka, bóle brzucha, utrata apetytu, obecność w kale lub wymiocinach częściowo strawionych rodzynek, obserwujemy letarg, osłabienie, odwodnienie, zwiększone pragnienie, dreszcze. W drugiej fazie, która może wystąpić po 24-72 godzinach od spożycia obserwujemy zmniejszone oddawanie moczu aż w końcu zwierzę może przestać oddawać mocz co świadczy o ciężkiej niewydolności nerek, większość psów umiera albo zostaje poddana eutanazji.

Postępowanie

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem weterynarii. Leczenie musi być wdrożone jak najszybciej, do dwóch godzin od spożycia. Należy podać środek wymiotny. Wymioty mogą być wywołane 3% nadtlenku wodoru (2 ml/kg, nie więcej niż 45 ml). Uchroni to żołądek przed stanem zapalnym błony śluzowej, wynikającym z oddziaływania na nią rosnącej ilości azotu mocznikowego. Kolejnym krokiem jest zastosowanie aktywnego węgla, mającego za zadanie zaadsorbować pozostałe w przewodzie pokarmowym toksyny. Dalsze postępowanie musi przeprowadzić lekarz weterynarii.

Awokado

Awokado (Persea Scheffer) – owoc tego drzewa kryje w sobie grzybobójczą toksynę (persin). Jest ona na ogół nieszkodliwa dla ludzi, jednak spożycie awokado (Persea z americana) może spowodować martwicę mięśnia sercowego u ssaków i ptaków oraz mastitis u ssaków w okresie laktacji. Wrażliwe są bydło, kozy, konie, myszy, króliki, świnki morskie, szczury, owce, nierozłączki, kanarki, nimfy, strusie, kury, indyki i ryby . Psy pomimo, iż opisano dwa przypadki uszkodzeń mięśnia sercowego po spożyciu awokado, wydają się być stosunkowo odporne w porównaniu z innymi gatunkami. Zjedzenie dużych nasion awokado może skończyć się dla psów i kotów niedrożnością przewodu pokarmowego.

Zatrucie może spowodować spożycie owoców, liści, łodygi i nasiona awokado, najbardziej toksyczną częścią są liście.

Objawy

Persin może spowodować jałowe zapalanie gruczołu mlekowego, martwicę mięśnia sercowego i ostrą niewydolność serca. U nierozłączki karmionej 8,7 g puree z owoców awokado spowodowało śmierć w ciągu 48 godzin.

U zwierzą karmiących jałowe zapalenie sutka występuje w ciągu 24 godzin od ekspozycji na awokado, Gruczoły sutkowe są twarde, nabrzmiałe i wytwarzają wodniste, zsiadłe mleko. U ssaków przy braku laktacji lub wyższych dawkach persianu w ciągu 24-48 godzin od spożycia może rozwinąć się niewydolność mięśnia sercowego w wyniku której może dojść do letargu, niewydolności oddechowej, obrzęków podskórnych, sinicy, kaszlu, nietolerancji wysiłkowej oraz śmierci. U ptaków występuje senność, duszność, jadłowstręt, obrzęk podskórny regionów szyi i piersiowych i może umrzeć.

Więcej na temat roślin trujących u papug można dowiedzieć się tutaj  http://www.papugi.dt.pl/PCI/PCITrujaceRosliny.asp

Nabiał

Jajka

Białko jaja zawiera substancje hamujące: awidyne, która hamuje działanie biotyny (wiąże się z nią w jelitach co uniemożliwia jej działanie) oraz związek hamujący działanie enzymów trzustkowych proteazy i trypsyny. Efektem hamowania działania biotyny oraz enzymów trzustkowych może być niedożywienie oraz przewlekłe biegunki.

Niedobór biotyny może powodować łuszczenie się skóry, wysoki poziomu cholesterolu we krwi i zaburzenia przewodnictwa nerwowego. Biotyna jest witaminą B, znana także jako witamina H.

Dobrą wiadomością jest to, że żółtko jaja zawiera biotynę więc można powiedzieć, że karmienie całym jajkiem wyrówna poziom biotyny, niestety w surowym jajku mamy też inhibitory trypsyny. Tylko gotowanie jajka denaturuje awidynę (wówczas nie może ona łączyć się z biotyną) oraz inhibitor trypsyny.

Trypsyna jest enzymem występującym w jelicie cienkim, który jest niezbędny do trawienia. Wykazano, że karmienie psa zaledwie dwoma lub trzema surowymi białkami w posiłku może hamować działanie trypsyny w takim stopniu, że będą występowały przewlekłe biegunki i zostanie zaburzone przyswajania wielu składników odżywczych. Surowe suszone białka jajek wywołują taki sam negatywny wpływ.

Mleko i sery

Wiele psów i kotów wykazuje nietolerancje mleka co objawia się biegunkami, wzdęciami, gazami.

Część psów w 6-8 tygodniu (kotów w wieku 4 tygodni) życia traci enzym laktazę wytwarzaną w rąbku szczoteczkowym jelita cieńkiego. Lataza jest niezbędna w procesie trawienia przy hydrolizie laktozy w mleku. Niedobór tego enzymu powoduje zespół objawów określanych jako nietolerancja laktozy.. Niektóre psy i koty zachowują zdolność trawienia laktozy do końca swoich dni. Należy pamiętać, że białka mleka mają inny system wchłaniania jelitowego i dzieje się to na zasadzie transportu biernego, co często również jest przyczyną, nie tylko nietolerancji pokarmowej, ale silnej alergii, czego efektem jest silny świąd i drapanie. Zarówno psom jak i kotom z nietolerancją laktozy nie należy podawać słodkiego mleka. Największe ilości laktozy zawarte są w serwatce, która jest pozostałością po całkowitym ścięciu mleka krowiego. Ser biały oraz kwaśne (nie mylić z popsutym!) mleko (po odlaniu serwatki) praktycznie nie zawierają laktozy. Znikome ilości laktozy znajdują się w jogurcie i kefirze, które powstają w wyniku procesów fermentacyjnych zachodzących w mleku z udziałem bakterii mlekowych, które przetwarzają laktozę na kwas mlekowy. Zważywszy na wiele cennych substancji można spróbować podawać je psom i kotom nie tolerującym słodkiego mleka i jeśli żadne niepożądane reakcje nie zajdą warto je włączyć do jego diety.

Do odkarmiania kociąt, szczeniąt można stosować tylko gotowe preparaty mlekozastępcze przeznaczone dla tych gatunków.

Pomidory

Dojrzałe owoce pomidora ( powszechnie spożywane pomidory ) uważa się za nietoksyczne jednak owoce zielone tej rośliny (podobnie jak wiele innych psiankowatych) oraz liście i łodygi zawierają atropinę i inne alkaloidy tropanowe, które są toksyczne w przypadku połknięcia. Dojrzałe owoce nie zawierają tych związków. Ponadto liście, łodygi i zielone niedojrzałe owoce pomidora zawierają niewielkie ilości trującego alkaloidu alfa-tomatyne, która daje podobne objawy zatrucia jak solanina. Tomatyna jest bardzo słabo wchłaniane przez przewód pokarmowy. Pies czy kot musiałby zjeść ogromne ilości aby doszło do zaburzeń pracy serca. Prędzej ta ilość spożytych owoców sprowokowałby mdłości i wymioty niż zatrucie.

W 2000 roku dr Mendel Friedman wraz z kolegami opublikował raport stwierdzający, że zwierzęta laboratoryjne nie absorbują większość spożywanej tomatyny, albo że w zasadzie przechodzi niewchłonięta przez przewód pokarmowy i zostaje wydalona. Wynika to z faktu, że tomatyna wiąże się z cholesterolem w układzie pokarmowym, a połączenie to jest naturalnie wydalane w ten sposób usunięty jest zarówno cholesterol jak i tomatyna. W ten sposób ustalono, że tomatyna może mieć pozytywny wpływ na korzystne obniżenie niepożądanego poziomu cholesterolu LDL u zwierząt. Dr Friedman zauważył również, że oczyszczony ekstrakt z zielonej pomidora obniżył częstość występowania raka u zwierząt. Doprowadziło to do stwierdzenia korzystnego działania tomatyny w hamowaniu wzrostu różnych ludzkich komórek nowotworowych.

Tomatyna pod wpływem temperatury traci wszystkie swoje szkodliwe właściwości.

Objawy zatrucia

Objawy zatrucie mogą wystąpić u psa, który zjadł niedojrzałe pomidory (zielone) lub też żuł liście lub pędy tej rośliny. W soku dojrzałych pomidorów zaś, podobnie jak w szparagach, soi, szpinaku, burakach, występują saponiny, które u psów wrażliwych mogą podrażniać błonę śluzową przewodu pokarmowego. W dużych dawkach mogą powodować uszkodzenia i hemolizę krwi.

Nadmierne wydzielanie śliny, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, brak apetytu, apatia, senność, depresja

Postępowanie

Nie ma swoistego antidotum dostępne i leczenie jest głównie objawowe i podtrzymujące. W przypadku ich obecności spożyciu, w którym tylko mała ilość roślin mogą być spożywane na zwierzę będzie najprawdopodobniej w pełni odzyskać bez pomocy leczenia. Jeśli obawiasz się, że zwierzę mogło spożycia dużej ilości roślin, należy wywołać wymioty 3% nadtlenkiem wodoru. Węgiel aktywowany jest również cennym narzędziem w neutralizowaniu połkniętych toksyn w żołądku. Należy najszybciej skontaktować się z lekarzem weterynarii.

Grzyby

Gatunki grzybów powszechnie uznane za trujące dla ludzi tak samo oddziałują na organizm psa. Istnieje duże ryzyko, iż pies przyzwyczajony do jedzenia grzybów jadalnych, do ich smaku i zapachu może również zjadać grzyby napotkane na spacerze w lesie czy parku w tym gatunki trujące. Najlepiej nie przyzwyczajać psa do smaku i zapachu gatunków jadalnych. Wybierając się na spacer w miejsca obfitujące w grzyby warto zwracać baczną uwagę na to, czym interesuje się pies.

Objawy zatrucia

Grzyby uważane za toksyczne, mogą prowadzić do ciężkich stanów klinicznych, a nawet do śmierci. Większość potwierdzonych śmiertelnych przypadków zatrucia toksycznymi grzybami u zwierząt dotyczy grzybów z następujących rodzajów: Amanita czyli Muchomor Czerwony, Galerina zwana też Hełmówka i Lepiota czyli Czubajeczka. W zależności od rodzaju/gatunku grzyba, spożycie go może mieć wpływ na różne narządy i zakłócać ich funkcje. Halucynogenne, przewodu pokarmowego, ośrodkowy układ nerwowy, niewydolność wątroby, niewydolność nerek. Objawy zatrucia: nudności, ślinotok, zaburzenia widzenia, wymioty, biegunka, nietypowe pragnienie lub oddawanie moczu, ból brzucha, chwiejny chód, depresja, drgawki, drżenia, napady niewydolności narządowej, smolisty czarny stolec, cuchnący oddech, brak apetytu, śmierć.

Postępowanie

Szybka identyfikacja spożytych grzybów pomorze w ratowaniu psa. Jak najszybciej skontaktować się z lekarzem weterynarii. Sprowokować wymioty 3% wodą utlenioną, następnie podać węgiel aktywowany.

Warzywa cebulowe: cebula, por, szczypiorek, czosnek

Cebula zwyczajna (Allium cepa L.)

Cebula jest bogata w alliinę (to przez nią płaczemy), a także kwercetynę oraz siarki i tiosiarczany. Głównymi substancjami toksycznymi, które mogą negatywnie wpływać na psi i koci organizm są związki fenolowe oraz dwusiarczki n–propylowe. To właśnie te substancje chemiczne pod wpływem zmian zachodzących w organizmie powodują, że spożycie przez psa cebuli może doprowadzić do zatrucia, które niekiedy może przybrać formę nawet zagrażającą życiu. W przypadku psa istnieje niebezpieczeństwo, że może on najeść się całkiem przypadkowo sporych ilości cebuli np. konsumując zupę cebulową, przygotowane do pieczenia/duszenia mięso obłożone lub nafaszerowane sporą ilością cebuli lub usmażoną z dużym dodatkiem cebuli wątróbkę. Groźna dawka cebuli dla pasa o wadze 10 kg to zaledwie 50 gram. Gotowana cebula jest tak samo niebezpieczna dla psa jak surowa. Niektóre rasy i gatunki psów wydają się być bardziej wrażliwe: japońskie rasy psów (np. Akita, Shiba Inu). Wystarczy, że pies zje tylko dwa plasterki cebuli tygodniowo, a prowadzi to do zniszczenia hemoglobiny w takiej ilości, że zaburza dostarczanie odpowiedniej ilości tlenu do prawidłowego funkcjonowania organizmu. To z kolei prowadzi do anemii

Objawy zatrucia

mogą się pojawić po spożyciu przez psa cebuli w ilości odpowiadającej około 0,5% masy zwierzęcia (statystycznie wystarczy jedna lub dwie duże cebule, by wywołać już niepożądane reakcje). Występuje w pierwszej kolejności biegunka, wymioty. Pozostałe objawy jak apatia, depresja rozwijają się między drugim, a czwartym dniem po spożyciu. Występuje całkowity brak apetytu i ogólne osłabienie. Można zaobserwować bladość lub zażółcenie błon śluzowych, a z jamy ustnej psa czuć jest nieprzyjemny cebulowy zapach. Często pojawia się gorączka oraz hemoglobinuria manifestująca się różową barwą moczu. W wyniku uszkodzenia przez związki toksyczne zawarte w cebuli czerwonych krwinek w organizmie w krwinkach pojawiają się grudki zdegenerowanej hemoglobiny, które nazywane są ciałkami Heinz, nie są one już zdolne do prawidłowego funkcjonowania i ulegają degeneracji, przez co ich liczba drastycznie spada doprowadzając do anemii.

Czosnek

Czosnek (Allium L.) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych (Amaryllidaceae). Wykorzystywany przez ludzi jako warzywo, przyprawa i roślina lecznicza (cebule czosnku oraz szczypiorek). Czosnek jest

bliskim kuzynem cebuli. Ząbki czosnku zawierają olejek lotny (zwany olejkiem czosnkowym) z alliiną i enzymem allinazą, który po roztarciu czosnku zamienia allinę w allicynę (sulfotlenek dwusiarczku allilu – związek o charakterystycznym zapachu i bakteriobójczych właściwościach) i kwas pirogronowy. Poza tym olejek zawiera m.in. salicynę, fitosterole, kwas spirogenowy, amoniak oraz szereg cuchnących dwu- i trójsiarczków alkilowych i metylowych (także o właściwościach antybiotycznych). Zawartość olejku w cebulkach waha się według różnych źródeł od 0,005% do 0,4% i mocno zależy od warunków ekologicznych. W niektórych sytuacjach ze względu na stężenie olejków czosnek może być uznany całkowicie za roślinę trującą. Zawartość substancji toksycznych występuje w czosnku w nieco mniejszym natężeniu niż w cebuli, nie mniej jednak jest to bardzo kontrowersyjne warzywo. Z jednej strony posiada wiele pozytywnych właściwości stąd zwolennicy czosnku twierdzą, że niewielkie dawki czosnku są bezpieczne, a w wyniku reakcji obronnej komórek zwiększają wydzielanie w wątrobie endogennych przeciwutleniaczy, czemu przypisywane są korzystne efekty zdrowotne tego warzywa. Jednak w nadmiernych ilościach (dawka powyżej 0,5% masy ciała psa) czosnek dla psa staje się rośliną toksyczną. Reakcja organizmu zależna jest od ilości przyjętego czosnku, który w formie surowej jest najbardziej szkodliwy.

Objawy zatrucia

Pierwsze objawy to nudności, wymioty i biegunka. U psów z alergią na czosnek może dojść do wstrząsu. W sytuacjach krytycznych może uszkodzeniu ulec wątroba i nerki oraz rozwija się niedokrwistość hemolityczna. W skrajnych przypadkach przedawkowanie skończyć się może śmiercią zwierzęcia.

Za ten dwojaki efekt działalności czosnku odpowiedzialna jest toksyczna akroleina powstająca w wyniku rozkładu siarczku diallilu, powstającego w wątrobie z alliiny oraz pozostałe dwu- i trójsiarczki alkilowe i metylowe, które podlegają w organizmie różnym przemianom.

Z pewnością stosowanie czosnku jest dyskusyjne.

Postępowanie

Po zauważeniu niepokojących objawów, należy natychmiast udać się do lekarza weterynarii, ponieważ w przypadku zatruć bardzo ważny jest czas. Jeżeli zauważyliśmy, że nasz pupil zjadł cebulę trzeba wywołać wymioty. Jest to skuteczne, jeśli od momentu spożycia nie minęło 2h. Torsje w późniejszym czasie nie są zalecane, ponieważ toksyczne produkty zostały już strawione, mogą jedynie pogorszyć stan zwierzęcia.

Podobne działanie toksyczne dla psów i kotów mają wszystkie warzywa cebulowe.

Konserwanty

W wielu produktach przez nas spożywanych znajdują się konserwanty, wiele z nich jest szkodliwych zarówno dla nas ludzi jak i dla naszych zwierząt. W produktach przeznaczonych dla zwierząt nawet jeśli występują to ich ilość musi mieścić się w granicach norm ustalonym dla zwierząt natomiast karmiąc zwierzęta produktami przeznaczonymi dla ludzi możemy łatwo doprowadzić do wystąpienia problemów zdrowotnych naszych pupili a nawet ich śmierci. Wymienię tu kilka najczęściej spotykanych.

Benzoesanu sodu E211

Gwiazdami w konserwowaniu żywności są dwa związki: benzoesan sodu i sorbinian potasu. Ten pierwszy, mający oznaczenie E 211, wzmacnia naturalny smak pożywienia, a zarazem niszczy drożdże, pleśnie i wirusy. Chętnie dodaje się go do napoi gazowanych, majonezu, marynat, konserw owocowych i warzywnych, występuje także w mięsie, wędlinach a także karmach jednak bardzo rzadko ze względu na to, że kwas ten oraz jego estry nie są metabolizowane w organizmie kotów. Jego wysokie dawki lub długotrwałe stosowanie może mieć szkodliwe działanie

 UWAGA!! benzoesan sodu można również znaleźć w suplementach czy lekarz przeznaczonych dla zwierząt. Jeśli podajemy naszemu psu czy koty leki i suplementy to koniecznie sprawdźcie zawartość konserwantów (niestety nie wszędzie jest podana ilość ). Sprawdźcie czy podając np. kotu leki p/bólowe, preparat redukujący stress i do tego mięso czy karmę zawierającą benzoesan przez dłuższy czas nie doprowadzicie do zatrucia.

Wrażliwość zwierząt jest zróżnicowana – dawka toksyczna dla kotów to tylko 450 mg/kg kota, u gryzoni LD50 to prawie 2g/kg szczura.

Najwyższe stężenia naturalnych benzoesanów występują w owocach żurawiny, aż do 1300mg/100 g suszonych owoców. Z tego powodu jej jagódki nie psują się i zwierzęta wygrzebują je spod śniegu aż do wiosny. Między innymi dzięki nim żurawina ma właściwości zapobiegające zakażeniom pęcherza. W wielu preparatach zalecanych dla zwierząt w problemach z układem moczowym jak np. zapaleniach pęcherza u kotów znajduje się żurawina, należy zwrócić na jej ilość oraz to czy np. dając kotu preparat z żurawiną i do tego leki przeciw bólowe i uspokajające nie dostarczmy mu zbyt dużej ilości benzoesanu. Niewiele mniej mają ich inne owoce leśne, a więc czarne borówki, czerwone jagody, jeżyny, poziomki, a maliny zawierają je pomieszane z salicylanami, co tłumaczyłoby ich wykorzystanie przy przeziębieniach. Sporo benzoseanu znajdziemy w przyprawach korzennych w tym cynamon. Ponadto pojawiają się w serach i grzybach jako produkty fermentacji.

Glikol propylenowy (E1520)

W produkcji żywności glikol propylenowy używany jest jako konserwant lub emulgator oraz składnik barwników i aromatów , nie jest toksyczny dla ludzi. W produkcji karm stosuje się go jako substancję wiążącą wodę w karmach półsuchych, tylko i wyłącznie dla psów. Substancja ta jest toksyczna dla kotów i powoduje niedokrwistość (uszkadza czerwone ciałka krwi).

Azotyny (E249-252)

Znajdziemy je  mieszance peklującej do produkcji wędlin. Wędlina zawdzięcza im różowy kolor (normalnie ugotowane lub upieczone mięso jest szarobrązowe) i chronią przed jadem kiełbasianym. Dodawanie tych substancji do żywności jest w niektórych krajach zakazane. Mogą zaszkodzić, głównie dzieciom, osobom starszym, alergikom, z wrażliwym układem pokarmowym. Przy dużym spożyciu w  organizmie tworzą się nitrozoaminy zwiększające ryzyko raka przewodu pokarmowego.
Wykorzystywane są w przypadku niektórych karm mokrych, charakteryzują się stosunkowo niską toksycznością. W przewodzie pokarmowym mogą łączyć się z aminami tworząc nitrozo aminy- substancje o potencjalnym onkogennym działaniu. Rzadko stosowane w produkcji karm dla zwierząt. Mogą występować w peklowanych pokarmach dla ludzi, których należy unikać w żywieniu zwierząt ponieważ ilość azotynów jest w nich znacznie wyższa aniżeli w karmach mokrych konserwowanych tym związkiem.

Siarczki, siarczyny potasu

Ważne jest zawsze czytanie listy składników na etykiecie, i pamiętać, że pochodne siarczynów mogą występować jako:

Nazwy europejskie: E 220, E 221, E 222, E 223, E 224, E 225, E 226, E 227, E 228

Wodorosiarczyn potasu / pirosiarczyn
Wodorosiarczyn sodu / ditionin / pirosiarczyn / siarczyn
Dwutlenek siarki
Środki siarczynowe [Sulphiting agents]
Kwas siarkowy

Zawartość ich w karmach lub produktach mięsnych może powodować niedobory tiaminy (witamina B1), które mogą być śmiertelne. W karmach zawartość siarczynów nie może przekraczać zalecanych norm, jest też często dodawana tiamina, natomiast dawanie pokarmów domowych może doprowadzić do niedoborów i problemów zdrowotnych.

Siarczyn sodu używa się go między innymi jako tzw. polepszacz do chleba, gdyż ułatwia jego ugniatanie. Jest obecny w produktach zawierających żółtko jajka, sałatkach, piwie, karmelu. Jest środkiem wybielającym, zapobiega rozkładowi i przebarwieniom, za jego pomocą można ukryć brązowienie mięsa i rozkład bakteryjny, który widać gołym okiem za sprawą przebarwień. Dlatego też zabroniono jego używania w produktach mięsnych.

Niedobór tiaminy (witaminy B1) może wystąpić również u kotów karmionych wyłącznie rybami oraz rzadziej u psów karmionych tylko mięsem. Pożywienie np. świeże ryby zawierające tiaminazę – enzym rozkładający tiaminę – może doprowadzić do niedoboru tej witaminy.

Niedobór witaminy B1 powoduje zmiany w układzie nerwowym i sercowo-naczyniowym. Możemy zaobserwować utratę apetytu, spowolnienie reakcji, zaburzenia systemu nerwowego, osłabienie; w skrajnych przypadkach może dojść do śmierci . W przypadku podejrzenia niedoboru należy suplementować się witaminę B1 w odpowiednich dawkach. Poprawa jest widoczna w ciągu kliku, kilkunastu dni. W przypadku karmienia psów na każdym etapie jego rozwoju karmą obfitującą w węglowodany warto zwiększyć ilość witaminy B1. Ułatwi to metabolizowanie węglowodanów i zwiększy tempo ich przemian. Witamina ta jest obecna w produktach zbożowych o niskim stopniu przetworzenia. Dodatek do karmy otrąb jęczmiennych bądź owsianych może w łatwy sposób uzupełnić ilość tej witaminy w diecie psa.

Przyprawy

Wiele przypraw ma zdrowotny wpływ dla naszych zwierząt, jednak wiele z nich albo ich nadmiar może powodować problem zdrowotne.

Sól kuchenna

Sól jest stosowany jako przyprawa i konserwant. Z fizjologicznego punktu widzenia jony sodu i chloru są konieczne do prawidłowego funkcjonowania gospodarki wodno – elektrolitowej. Chlorek sodu jest istotny dla prawidłowego funkcjonowania psiego organizmu, m.in. jest nieodzowny do podtrzymania ciśnienia osmotycznego w komórkach. Przy braku tego składnika psy tracą apetyt, dochodzi do obniżenia wydzielania soku żołądkowego, obniża się ciśnienie tętnicze krwi. Sód uczestniczy w przekazywaniu substancji odżywczych do komórek i bierze udział w usuwaniu odpadów. Chlorek pomaga utrzymać prawidłową równowagę kwasowo-zasadową w organizmie. Chlorek jest również niezbędny do wytwarzania kwasu solnego (HCl) w żołądku, który pomaga w trawieniu białek. Zapotrzebowanie psa na te pierwiastki są niewielkie. Chlor: psy dorosłe: 17 mg/kg, sód: psy dorosłe: 11 mg/kg. Jeśli mamy tendencję do „częstowania” psa żywnością przygotowywaną dla nas samych to jednocześnie dostarczamy zwierzęciu dodatkowych porcji soli. Duże ilości soli są dla psa niebezpieczne, a przedawkowanie jest najzwyczajniej toksyczne.

Objawy zatrucia

Reakcja organizmu zależy od przyjętej dawki. W ilościach nie zagrażających życiu może dojść do biegunki i wymiotów oraz nastąpi wzmożone pragnienie.
Ostre objawy zatrucia występują u psa, który spożyje od 30 do 60 gramów soli (5-10 łyżeczek). Pierwszymi symptomami są wzmożone pragnienie i ślinotok. Pies, który spożył nadmiar soli, pije bardzo dużo oraz często oddaje mocz i rozwolniony kał – w ten sposób próbuje jak najszybciej wydalić z organizmu nadwyżkę jonów. W tym czasie dochodzi do zapalenia przewodu pokarmowego oraz uszkodzenia nerek, wątroby i mózgu. Następnie pojawiają się objawy nerwowe – niepokój, drżenie mięśni, niedowłady, bezcelowe ruchy kończyn lub siedzenie w bezruchu. Stan taki może trwać kilka godzin, a bez udzielenia odpowiedniej pomocy skutkuje zazwyczaj zapaścią, która kończy się zgonem w pierwszej dobie od spożycia nadmiaru soli.

Zapotrzebowanie na sól

Skoro jest to tak ważny składnik diety psa, jakie jest dzienne zapotrzebowanie na tę substancję? Minimalne dzienne zapotrzebowanie psa na sól wynosi 10 mg na kg masy ciała, a zalecana dawka wynosi 25 mg na kg czyli ważący 35 kg pies powinien dostawać dziennie w pożywieniu nieco poniżej 1 g soli!

Postępowanie

W lżejszych przypadkach, po pojawianiu się pierwszych symptomów zatrucia lub podejrzenia spożycia przez psa dużej dawki soli, należy przede wszystkim zapewnić mu dużą ilość wody i spokój. Zazwyczaj takie działanie wystarcza i pies szybko dochodzi do siebie. Jeśli natomiast te pierwsze symptomy nie ustępują, a dodatkowo pojawiają się zaburzenia nerwowe, należy jak najszybciej udać się do weterynarza. Pies potrzebuje w takim przypadku intensywnego nawadniania oraz podania leków osłaniających wątrobę, podtrzymujących pracę nerek i serca.

Gałka muszkatołowa

Gałka muszkatołowa zawiera olejki eteryczne toksyczne dla psa, powodujące uszkodzenie centralnego układu nerwowego. Objawy zatrucia: drgawki, skurcze mięśni, drżenia mięśni. Spożycie gałki w dużych ilościach może prowadzić do śmierci. Do tej pory nie określono toksycznej dawki dla psa.

Gorczyca

Nasiona gorczycy zawierają olejki eteryczne oraz trujące glikozydy siarkocyjanowe: gorczyca czarna zawiera: glikozyd: synigrynę i alkaloid: sinapinę, zaś gorczyca biała zawiera: glukozynolat: synalbinę, które nadają im charakterystycznego gorzkiego smaku. Rośliny te po spożyciu w większych ilościach działają drażniąco na układ pokarmowy i oddechowy. Przy zetknięciu ze skórą stężone olejki ww. roślin działają parząco na skórę i błony śluzowe, powodują łzawienie, obfite wydzielanie śluzu z jamy nosowej, a nawet mogą powodować stany duszenia i podrażnienia, a potem obrzęku błon śluzowych dróg oddechowych i płuc. Nasiona spożyte w większych dawkach, mogą uszkodzić nerki i drogi moczowe powodując krwiomocz i białkomocz oraz mogą prowadzić do uszkodzenia centralnego układu nerwowego i w skrajnych przypadkach może nastąpić śmierć. W związku z tym, że nie określono dawki toksycznej dla psów zaleca się całkowite zrezygnowanie z podawania psu produktów wytworzonych z gorczycy, a jej nasiona należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla psa, tak by przypadkowo ich nie zjadł.

Cynamon

Cynamon(Cinnamomum cassia) to odmiana uprawiana w Chinach i tańszą i uznawaną za gorszą wersją cynamonu cejlońskiego (Cinnamomum zeylanicum). Cynamon zawiera spore ilości olejków eterycznych oraz kumarynę, która to jest naturalną substancją zapachową nadającą cynamonowi charakterystycznej woni. W największych ilościach kumaryna występuje  w cynamonie uprawianym w Chinach. Kumaryna w dużym stężeniu może powodować u psów problemy wątrobowe, zaś jej przedawkowanie daje efekty toksyczności i może prowadzić nawet do śmierci. W związku z tym, że nie określono dawki toksycznej dla psów, a często też jest trudno zidentyfikować pochodzenie nabywanego cynamonu zaleca się całkowite zrezygnowanie z podawania psu cynamonu, który dodatkowo należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla psa, tak by przypadkowo go nie zjadł.

Orzechy

Niektóre rodzaje orzechów może powodować toksyczne zatrucia, rozstrój żołądka lub zatkania przewodu pokarmowego psa czy kota. Zawartość mykotoksyn w orzechach może powodować drgawki lub objawy neurologiczne. Więcej na temat mykotoksyn dowiecie się tutaj http://www.czytelniamedyczna.pl/2391,mikotoksyny-jako-zrodlo-zanieczyszczen-zywnosci-pochodzenia-roslinnego.html

Wiele orzechów zwiera bardzo dużo tłuszczu co może powodować zaburzenia pracy trzustki.

Makadamia

Najbardziej niebezpieczne są orzechy makadamia, które pochodzą z Australii. Mogą powodować depresję, osłabienie, sztywność mięśni, wymioty, wzmożone bicie serca, drżenia, gorączkę, a także śmierć. Objawy pojawiają się najczęściej w przeciągu 12 godzin od spożycia. Dawka toksyczna dla psów waha się w graniach od 2,4-62,4 g na kilogram masy ciała. Orzechy te mogą występować luzem oraz być dodawane do różnych wyrobów cukierniczych (ciastka, ciasta, lody, czekolada, cukierki). Dlatego też wszelka żywność wyprodukowana z ich udziałem oraz same orzechy powinny być dobrze zabezpieczone, tak by pies nie miał możliwości ich skonsumowania.

Mam wielką nadzieję, że wasze pupile będą jadły tylko bezpieczne produkty i w odpowiednich ilościach.

Rossi i Cherie

Bibliografia:

https://en.wikipedia.org/wiki/Theobromine_poisoning

http://www.merckvetmanual.com/mvm/toxicology/food_hazards/chocolate.html

http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0041008X80903609

Is caffeine poisonous to dogs?

http://maxshouse.com/Drugs_To_Avoid_in_Cats.html

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2984110/

https://www.vetinfo.com/alcohol-poisoning-dogs.html

„New findings on the effects of xylitol ingestion in dogs” Eric K. Dunayer, MS, VMD, DABT, DABVT VeterinaryMedicine December 2006

http://www.merckvetmanual.com/mvm/toxicology/food_hazards/raisins_and_grapes.html

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ksylitol

https://pl.wikipedia.org/wiki/Cyjanowod%C3%B3r

http://www.merckvetmanual.com/mvm/toxicology/food_hazards/avocado.html

http://www.cat-world.com.au/can-cats-drink-milk

http://www.pawsdogdaycare.com/toxic-and-non-toxic-plants/tomato-poisonous-pets

http://www.aspcapro.org/sites/pro/files/c-vetm0805_562-566.pdf

Zdjęcia: Katarzyna Gryglewska , zdjęcie małej Ali z Tygryskiem umieszczone za zgodą jej rodziców

Nie wyrażam zgody na kopiowanie i wykorzystywanie na innych serwisach lub stronach internetowych zdjęć i treści mojego autorstwa. Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U.Nr 24,poz.83), jakiekolwiek korzystanie z treści oraz zdjęć tego bloga (kopiowanie, drukowanie, rozpowszechnianie) bez pisemnej zgody właściciela jest zabronione.

Katarzyna Gryglewska